Перевод: с польского на все языки

со всех языков на польский

osłabić się

См. также в других словарях:

  • osłabiać się – osłabić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} osłabiać samego siebie; stawać się słabszym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Osłabiła się drakońską dietą. Wzrok osłabia się na starość. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • osłabiać — ndk I, osłabiaćam, osłabiaćasz, osłabiaćają, osłabiaćaj, osłabiaćał, osłabiaćany osłabić dk VIa, osłabiaćbię, osłabiaćbisz, osłab, osłabiaćbił, osłabiaćbiony 1. «czynić słabym, słabszym pod względem fizycznym lub jakimkolwiek innym» Gorączka… …   Słownik języka polskiego

  • wycieńczyć — dk VIb, wycieńczyćczy, wycieńczyćczył, wycieńczyćczony wycieńczać ndk I, wycieńczyćcza, wycieńczyćają, wycieńczyćał «spowodować wyczerpanie fizyczne, spadek sił; osłabić» Choroba wycieńczyła organizm. Nadmierne plażowanie wycieńcza. wycieńczyć… …   Słownik języka polskiego

  • zmęczyć — dk VIb, zmęczyćczę, zmęczyćczysz, zmęcz, zmęczyćczył, zmęczyćczony 1. «spowodować (u kogoś, u czegoś) wyczerpanie fizyczne lub psychiczne, osłabienie, złe samopoczucie jako następstwo fizycznego lub psychicznego wysiłku; znużyć» Zmęczył go… …   Słownik języka polskiego

  • zaćmić — dk VIa, zaćmiććmię, zaćmiććmisz, zaćmiććmij, zaćmiććmił, zaćmiććmiony zaćmiewać ndk I, zaćmićam, zaćmićasz, zaćmićają, zaćmićaj, zaćmićał, zaćmićany 1. «uczynić coś ciemnym, ciemniejszym, osłabić światło, blask czegoś, osłabić widoczność czegoś;… …   Słownik języka polskiego

  • osłabiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, osłabiaćam, osłabiaća, osłabiaćają, osłabiaćany {{/stl 8}}– osłabić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, osłabiaćbię, osłabiaćbi, osłabiaćbiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} sprawiać …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • noga — ż III, CMs. nodze; lm D. nóg 1. «kończyna dolna ludzi, kończyna zwierząt» Prawa, lewa noga. Przednie, tylne nogi (zwierzęcia). Nogi ptaków. Nogi owadów. Długie, krótkie, cienkie, chude, grube nogi. Krzywe, koślawe, kabłąkowate, pałąkowate nogi.… …   Słownik języka polskiego

  • zerwać — dk IX, zerwaćrwę, zerwaćrwiesz, zerwaćrwij, zerwaćrwał, zerwaćrwany zrywać ndk I, zerwaćam, zerwaćasz, zerwaćają, zerwaćaj, zerwaćał, zerwaćany 1. «ciągnąc, szarpiąc odłączyć, oderwać coś od czegoś; zdjąć coś gwałtownie; zedrzeć» Zrywać kwiaty.… …   Słownik języka polskiego

  • zachwiać — dk Xb, zachwiaćchwieję, zachwiaćchwiejesz, zachwiaćchwiej, zachwiaćał, zachwiaćali a. zachwiaćchwieli, zachwiaćany «spowodować chwianie się kogoś, czegoś; poruszyć, pochylić kogoś, coś w różne strony, wytrącić ze stanu równowagi; zachybotać,… …   Słownik języka polskiego

  • duch — 1. Człowiek małego ducha «człowiek tchórzliwy, przesadnie ostrożny»: Przyznaję się – człowiek małego ducha – iż dałem się sprowokować do dyskusji (...) B. Maj, Kronika. 2. Człowiek wielkiego ducha «człowiek odważny, szlachetny»: Stańczyk to… …   Słownik frazeologiczny

  • wyczerpać — dk IX, wyczerpaćpię, wyczerpaćpiesz, wyczerpaćczerp, wyczerpaćał, wyczerpaćany wyczerpywać ndk VIIIa, wyczerpaćpuję, wyczerpaćpujesz, wyczerpaćpuj, wyczerpaćywał, wyczerpaćywany 1. «czerpiąc czymś wybrać, wydobyć do końca płyn lub ciało sypkie»… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»